Drogi Julian,
Kiedy pojawiłeś się osiem lat temu, pod koniec deszczowego października, kilka dni przed wyborami prezydenckim o wysokim stawce, nie mieliśmy koncepcji, kim byłeś. Zdrowy chłopiec, dokładnie osiem funtów, z odrobiną ciemnych włosów. To były wszystkie informacje, które mieliśmy.
Zanim się urodziłeś, a potem sprawdziłem mnóstwo czasopism rodzicielskich, a także artykułów online. Pisarze wspominali kamienie milowe, które wydawały się tak daleko, być może na jeszcze jednej planecie: trening nocnika, przedszkole, a także daty gry. Kraina, w której wkrótce będziemy mieszkać, ja jako twoją mamę, a także ty, moje dziecko.
Ale jeszcze nie czułem się jak mama. Czułem się jak rozdęta wersja siebie; Osoba z nieoczekiwanie pustą macicą, ściskającym małe niemowlę, którego potrzeby były ograniczone, ale wciąż trudne do zrozumienia. Jeśli po to opracowano piersi, dlaczego tak trudno je wykorzystać?
Zrozumiałem, że będzie faza życia, kiedy moje zadanie było naprawdę dla rodziania ciebie, a także nie tylko utrzymywanie cię, ciepło, a także suche. Jednak nie rozumiałem, kiedy to się zacznie.
Próbowałem sobie wyobrazić, kiedy czołgasz się, zadzwoń do mnie po imieniu, odrabiaj lekcje przy stole do jadalni. Dokładnie jak zamieniłbyś się z niemowlęcia w dziecko? Czy zauważyłbym upływający czas?
Czy zauważyłbym, że zamieniłeś się w chłopca?
Te długo oczekiwane wydarzenia miały miejsce wraz z niektórymi, o których nie wierzyłem.
Nie rozumiałem, że w wieku ośmiu lat, tak jak ja, nadal nie straciłbyś zęba naturalnie. Nie rozumiałem, że byłbyś tak nonszalancki, gdy dentysta wyciągnął pierwsze dwa.
Nie rozumiałem, że będziesz mógł grać na gitarze ze słuchu, zanim miałeś sześć lat.
Nie rozumiałem, że tak bardzo mnie lubisz. Że miałbyś rodzeństwo, które uwielbiasz.
Nie rozumiałem, że byłbyś tak wyjątkowy, jednak nadal stwierdzam, że tak wiele innych dzieci, zanim powiesz.
„Będę grać w NFL”.
„Czy mogę mieć przekąskę?”
„Czy możemy przekształcić nasz dom w nawiedzony dom?”
“Nie jestem zmęczony.”
„Obejrzyj tę kulę armatnią!”
Nie stwierdzę, że nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, co przyniesie następne osiem lat, ponieważ do końca będę miał z tobą dużo czasu.
Zamkniesz drzwi do swojego pokoju. Zaczniesz filtrować to, co podajesz przede mną. You’ll go a lot more as well as a lot more locations without me. I won’t understand all your friends.
I understand I’m going to miss you then.
This reflection on what I would like to tell Julian was sponsored by Hallmark, since they have a Facebook app devoted to motivating us to “tell them“! This series has been appearing monthly on Rookie Moms, as well as will continue with the end of the year.